Deurlopende en progressiewe aspekte

Die deurlopende en progressiewe aspekte ( afgekort CONT en PROG ) is grammatikale aspekte wat onvolledige optrede ("to do") of staat ("to be") op 'n spesifieke tydstip uitdruk: dit is nie-gewone, onvolmaakte aspekte.

In die grammatika van baie tale word die twee terme deurmekaar gebruik. Dit is ook die geval met Engels : 'n konstruksie soos 'He was washing' kan beskryf word as teenwoordig of as progressief . Daar is egter sekere tale waarvoor twee verskillende aspekte onderskei word. In Chinese , byvoorbeeld, progressiewe aspek dui op 'n huidige aksie, soos in "hy is om aan te trek", terwyl deurlopende aspek dui op 'n huidige stand, as in "hy is geklee in fyn klere".

Soos met ander grammatikale kategorieë, wissel die presiese semantiek van die aspekte van taal tot taal en van grammatikaal tot grammatikaal. Sommige grammatikas van Turks reken byvoorbeeld die -iyor- vorm as teenwoordige tyd ; ^[1] sommige as 'n progressiewe tyd; ^[2] en sommige as 'n deurlopende (nie-woonagtige imperfektief) en 'n progressiewe (deurlopende nie-statiewe) aspek. ^[3]

Deurlopend versus progressief

Die progressiewe aspek druk die dinamiese kwaliteit van aksies wat aan die gang is uit, terwyl die deurlopende aspek die toestand van die onderwerp wat die aksie voortsit, uitdruk . Byvoorbeeld, "Tom lees" kan dinamiese aktiwiteit uitdruk: "Tom lees 'n boek" - dws nou (progressiewe aspek), of Tom se huidige toestand: "Tom lees vir 'n graad" - dws Tom is 'n student (deurlopend) aspek). Die aspek kan dikwels dubbelsinnig wees; 'Tom is besig om Ulysses te lees' beskryf miskien sy huidige aktiwiteit (dit is in sy hand), of die toestand dat hy die boek begin het, maar nog nie klaar is nie (dit is in sy tas).

Deurlopend en progressief in verskillende tale

Tensy anders aangedui, behandel die volgende tale deurlopende en progressiewe aspekte dieselfde, in welke geval die term deurlopend gebruik word om na albei te verwys.

Engels

Gebruik

Die deurlopende aspek word opgebou deur die vorm van die copula , "om te wees", saam met die huidige deelwoord (gemerk met die agtervoegsel -ing ) te gebruik. ^[4] Dit word gewoonlik gebruik vir aksies wat op die betrokke tyd plaasvind, en fokus nie op die groter tydskaal nie. Byvoorbeeld, die sin "Andrew het tennis gespeel toe Jane hom bel." dui aan wat Andrew gedoen het toe Jane hom gebel het, maar gee nie aan hoe lank Andrew gespeel het nie en ook nie hoe gereeld hy speel nie; daarvoor sou die eenvoudige verlede voldoende wees: "Andrew het 'n paar jaar lank drie uur lank tennis gespeel."

Salikoko Mufwene ^{[5] : pp.35–36} kontrasteer die effek van die progressiewe vorm op die betekenisse van aksiewerkwoorde teenoor die van leksikaal-statiewe werkwoorde:

1. [Ek] omskakel gebeure wat na verwagting stiptelik sal wees in langdurige, selfs al is dit kortstondige toestande [bv. "Nancy skryf 'n brief"];
2. dit skakel die toestande [wat] verwag word om lank te duur (leksikale statistieke) om, om na korter langdurige / kortstondige toestande [bv. "Tom woon by ons"]; en
3. dit bied eenvoudig die werkwoorde aan waarvan die benoemings neutraal is met betrekking tot duur soos in proses / in (kortstondige) tydsduur [bv. "Die muur is besig om te kraak"], hoewel die meeste van die statiewe verwag word.

Oorsprong

Die progressiewe aspek in Engels het waarskynlik voortspruit uit twee konstruksies wat redelik selde in Oud- en Vroeë Midde-Engels gebruik is . Die eerste gebruik 'n vorm van beon / wesan (om te word / word) met 'n huidige deelwoord (-ende). ^[6] Hierdie konstruksie het 'n analoogvorm in Nederlands (sien hieronder). ^[7] Die tweede gebruikte beon / wesan, 'n voorsetsel en 'n gerund (-unge), en is op verskillende maniere voorgestel dat dit beïnvloed word deur soortgelyke vorme in Latyn en Frans ^[8] of die Britse Keltiese , al is bewyse op die een of ander manier karig. ^[9]In die loop van die Midde-Engelse periode het klankverskuiwings in die taal beteken dat die (-ende) deelwoordeinde en die (-unge) gerund-einde saamgevoeg het tot 'n nuwe einde, (-ing). Hierdie verandering, wat rondom die laat vyftiende eeu in die suide van Engeland voltooi was en daarvandaan noordwaarts versprei het, het deelwoorde en gerunds ononderskeibaar gemaak. Op hierdie punt is 'n skielike toename in die gebruik van progressiewe vorme sigbaar, hoewel hulle hul huidige vorm eers in die agtiende eeu sou aanneem. ^{[10] [11]} Taalkundige Herbert Schendl het tot die gevolgtrekking gekom dat "met hierdie kenmerk, 'n poligenetiese oorsprong ... aantreklik lyk, en ten minste is die verdere uitbreiding van die progressiewe 'n taal-interne ontwikkeling." ^[12]

Berber

In die Amazigh- taal word kontinu van die verlede gevorm deur die vaste deelwoord ttugha te gebruik (oorspronklike betekenis: ek het vergeet); ttugha word bygevoeg voor die werkwoord in die huidige tyd. Ons het dus:

Ntta itari : hy skryf / hy skryf

Ntta ttugha itari : hy het geskryf

Huidige deurlopende is gewoonlik dieselfde as die huidige tyd. Maar in die Riff- variëteit van Berber word die deelwoord aqqa voor die werkwoord gevoeg om die huidige kontinu te vorm.

Chinees

Chinees is een taalfamilie wat onderskeid tref tussen die deurlopende en progressiewe aspekte.

Kantonees

Kantonees het 'n baie gereelde stelsel om aspekte uit te druk via werkwoordsuffikse.緊word gewoonlik gebruik om progressiewe aspekte uit te druk, terwyl住gebruik word om deurlopende aspek uit te druk. Neem die volgende voorbeeld:

In die voorbeeld druk die progressiewe aspek die feit uit dat die onderwerp aktief aantrek eerder as om dit net aan te trek soos in die deurlopende aspek. Hierdie voorbeeld is nuttig om Engelssprekendes die verskil tussen deurlopend en progressief te toon, omdat 'dra' in Engels nooit die progressiewe aspek oordra nie. (In plaas daarvan moet "aantrek" gebruik word).

In Kantonees kan die progressiewe merker緊ook die deurlopende aspek uitdruk, afhangende van die konteks (die voorbeeld hierbo kan ook beteken "Ek dra klere", benewens "Ek trek klere aan"), maar in die algemeen word die progressiewe aspek aanvaar. Om die progressiewe aspek eerder as die kontinu te beklemtoon, kan喺 度(wat letterlik "hier" beteken) voor die werkwoord gebruik word:

我(Ek) 喺 度(hier) 著(dra) 緊(PROG) 衫(klere) 。(.)

喺 度kan ook sonder緊 gebruik word om die progressiewe aspek aan te dui.

Mandaryns

Anders as Kantonees, het Mandaryns nie 'n werkwoordsuffiks vir die uitdrukking van die progressiewe aspek nie, maar kan dit die voorverbale hulpzhèngzài 正在(of net在) gebruik, soortgelyk aan hoe Kantonees喺 度voor die werkwoord gebruik. Die deurlopende aspek het wel die werkwoordsuffiks,著/着 zhe , wat in hierdie verband verband hou met die Kantonees住.

Vir meer inligting, sien Chinese grammatika § Aspekte .

Deens

Deens het verskillende maniere om deurlopende aspekte op te stel.

• Die eerste is die gebruik van die vorm er ved + infinitief ("is" beteken "in die proses van"). Hy is byvoorbeeld by bou nyt hus ("hy is besig om nuwe huis te bou") wat beteken "hy bou 'n nuwe huis". Dit is soortgelyk aan die Duitse vorm wat " beim " gebruik.
• Sommige werkwoorde is altyd of die standaard deurlopende, byvoorbeeld werkwoorde dui beweging, plek of posisie, soos neergeskiet ( "sit"), ster ( "staan"), ligger ( "lieg") of GAR ( "loop"). Dit beteken dat hul teenwoordige vorme hul deurlopende vorms is: Han står dér ("hy staan ​​daar") beteken "hy staan ​​daar", en jeg sidder ned ("Ek gaan sit"), beteken "Ek sit". Let op, dit beteken dat Deens dikwels twee verskillende vorme van eenvoudige werkwoorde het as dit sinvol is, beide deurlopend en nie-deurlopend. en dit gebeur toevallig om hierdie een met Deens te deel by lægge (sig) ("om te lê") en by ligge ("om te lieg") - "Gaan lê sodat jy kan gaan lê".
• Die gebruik van hierdie standaard deurlopende werkwoorde tesame met 'n nie-standaard deurlopende werkwoord maak beide aaneenlopend. Dit is 'n vorm wat ook in ander Germaanse tale soos Noors en Nederlands gebruik word. Byvoorbeeld: Han står og ryger ("hy staan ​​en rook") beteken "hy rook (terwyl hy staan)".
• 'N Ander vorm word gebruik vir bewegings soos stap, ry of vlieg. By die konstruksie van perfekte tyd kan hulle saamgestel word met 'is' of 'het'. Waar 'het' dui op 'n voltooide reis, en 'is' dui op 'n beginte reis. Byvoorbeeld han er gået ("hy word geloop") wat beteken "hy het (te voet) vertrek", versus jeg har fløjet wat beteken "Ek het gevlieg (op een of ander tydstip)".

Nederlands

Die deurlopende aspek word algemeen in Nederlands gebruik, maar nie so gereeld as in Engels nie. Daar is verskillende metodes om 'n kontinu te vorm:

• Een vorm is dieselfde as in Engels: zijn ( om te wees ) met die huidige deelwoord, bv. Het schip is zinkende ( Die skip sink ). Hierdie vorm plaas klem op die deurlopende aspek en gee dikwels 'n dramatiese toon, wat dit nie algemeen gebruik nie.
• Die tweede metode is die algemeenste in Nederlands. Dit word gevorm met zijn , gevolg deur die voorsetsel en definitiewe artikel aan het en die gerund (werkwoord wat as selfstandige naamwoord gebruik word), bv. Ik ben aan het lezen (letterlik is ek aan die lees ), wat beteken dat ek lees .
• Die derde metode is die gebruik van 'n werkwoord wat 'n fisiese posisie uitdruk, soos zitten ( om te sit ), staan ( om te staan ), liggen ( om te lieg ), gevolg deur te en die infinitief. Voorbeelde: Ik zit te lezen (lett. Ek sit om te lees ), wat beteken dat ek lees (terwyl ek sit) , Ik stond te wachten (lett. Ek het gestaan ​​om te wag ), wat beteken dat ek wag (terwyl ek staan) , Zij ligt te slapen (letterlik. Sy lê en slaap ), wat beteken dat sy slaap (terwyl sy lê) ,Wij lopen te zingen (letterlik. Ons loop om te sing ), wat beteken dat ons sing (terwyl ons loop) . As u in Engels of 'n ander taal vertaal, word die fisiese posisie gewoonlik nie genoem nie, maar slegs die aksie self. In Engels bestaan ​​soortgelyke konstruksies, maar is ongewoon en kom slegs in sekere dialekte meer gereeld voor, bv. Ek sit (daar) en lees , ek staan ​​(daar) en wag , ens.
• 'N Vierde metode, ook beskikbaar in Engels, is die gebruik van zijn ( to be ) met die bywoord en voorsetsel bezig met ( besig met ) en die gerund, bv. Ik ben bezig met lezen (letterlik. Ek is besig met lees ), wat beteken dat ek is (besig) om te lees . As daar 'n voorwerp is, is daar twee vorme: 1. die gerund word voorafgegaan deur die neutrale artikel het en gevolg deur die voorsetsel van ( of ) en die voorwerp, bv. Ik ben bezig met het lezen van deze brief (lett. Ek is besig met die lees van hierdie brief ), wat beteken dat ek hierdie brief lees; 2. die voorwerp kom voor die volledige infinitief (in plaas van die gerund), bv. Ik ben bezig met hierdie brief te lezen (lett. Ek is besig met hierdie brief om te lees ), wat beteken dat ek hierdie brief lees . Hierdie vorm van die deurlopende word meestal gebruik vir 'n werklike (fisiese) aktiwiteit. Grammatikaal is dit moontlik om te sê zij is bezig te denken (lett. Sy is besig om te dink , sy dink) of hij is bezig te slapen (lett. Hy is besig om te slaap , hy slaap), maar dit klink vreemd in Nederlands. In hierdie gevalle word oor die algemeen ander vorms van die kontinu gebruik, spesifiek die tweede metode: Zij is aan het dink en hy is aan het slapen.
• 'N Vyfde metode behels ook die gebruik van zijn ( om te wees ) met die bywoord bezig ( besig ), hierdie keer gevolg deur te en die infinitief, bv. Ik ben bezig te koken (letterlik. Ek is besig om te kook ), wat beteken dat ek kook . As daar 'n voorwerp is, kom dit voor die werkwoord, bv. Ik ben bezig aardappelen te koken (letterlik. Ek is besig om aartappels te kook ), wat beteken dat ek aartappels kook . Hierdie vorm word ook hoofsaaklik vir werklike aktiwiteite gebruik. Zij is bezig te denken en Hij is bezig te slapen is ongewoon.
• Die sesde metode is 'n spesiale vorm van die kontinu. Dit beteken implisiet dat die onderwerp weg is om 'n aktiwiteit te doen. Dit gebruik zijn ( om te wees ), gevolg deur die infinitief, bv. Zij is winkelen (letterlik. Sy is winkel ), wat beteken dat sy inkopies doen (weg) .

Frans

Frans het nie op sigself 'n deurlopende aspek nie; gebeure wat Engels sou beskryf met behulp van sy deurlopende aspek, sou Frans 'n neutrale aspek beskryf. Baie gee uitdrukking aan wat hulle in Frans doen deur net die teenwoordige tyd te gebruik. Dit gesê, kan Frans 'n voortdurende sin uitdruk deur die perifrastiese konstruksie être en train de ("om in die middel van te wees"); Engels se "we were eating" kan byvoorbeeld in Frans uitgedruk word as nous étions en train de manger (letterlik "we were in the middle of eating"), of as eenvoudig nous mangions ("we ate").

'N Uitsondering is in die verband van gebeure wat in die verlede plaasgevind het: die onvolmaakte het 'n deurlopende aspek in verhouding tot die eenvoudige (historiese) verlede ; bv nous mang ione quand il frapp n à la Porte ( "ons is eet ing toe hy klop ed by die ingang"). Die passé composé word egter meer dikwels gebruik om gebeure in die verlede met 'n neutrale aspek in 'n nie-narratiewe konteks aan te dui.

Dit is ook moontlik om die huidige deelwoord te gebruik, byvoorbeeld Nous mangeant, il frappait à la porte , of die gerund (Gérondif).

Quebec Frans spreek dikwels 'n deurlopende gevoel uit deur die perifrastiese konstruksie être après (letterlik "om na te wees"); Engels se "we were eating" kan byvoorbeeld in Quebec Frans uitgedruk word as nous étions après manger , of as bloot nous mangions (imparfait).

Jèrriais

Jèrriais is presies gevorm soos in Rynse Duits en konstrueer die deurlopende met werkwoord êt ' (be) + à (voorsetsel) + infinitief. Byvoorbeeld, j'têmes à mangi vertaal soos wat ons geëet het .

Duits

Daar is geen deurlopende aspek in standaard Duitse . Die aspek kan met gerade ( net nou, op die oomblik ) uitgedruk word , soos in die mees gerade wat hy lees . Sekere streeksdialekte, soos dié van die Rynland , die Ruhrgebied en Wesfale , vorm 'n deurlopende aspek deur gebruik te maak van die werkwoord sein ( to be ), die verbuigde voorsetsel am of beim ( aan die of op die ), en die neutrale naamwoord wat word gevorm uit 'n infinitief. Hierdie konstruksie is waarskynlik aan die Nederduits geleenof Nederlands wat die presiese konstruksie gebruik om dieselfde betekenis oor te dra. Byvoorbeeld, ich bin am Lesen , ich bin beim Lesen (letterlik is ek aan / aan die lees ) beteken dat ek lees . Bekend as die rheinische Verlaufsform (ongeveer Rhynse progressiewe vorm ), het dit al hoe meer algemeen geword in die gemaklike toespraak van baie sprekers regoor Duitsland deur middel van populêre media en musiek, hoewel dit steeds in formele en literêre kontekste afgekeur word. ^[13] In Suid-Oostenryks-Beiers kan die aspek uitgedruk word met behulp van tun ( om te doen ) as hulpmiddel met die infinitief van die werkwoord soos iner tut lesen for he is reading (vgl. Engels lees hy ).

Hawaïaans

In Hawaïs word die hedendaagse progressiewe aspekvorm ke + werkwoord + nei baie gereeld gebruik.

Hindi-Urdu

Hindi - Urdu ( Hindustani ) het verskillende konstruksies om progressiewe en deurlopende aksies oor te dra. Progressiewe handelinge word gemerk deur die progressiewe aspek deelwoord rahā wat saam met die werkwoordwortel gebruik word, terwyl die deurlopende aksie oorgedra word deur die perfektiewe byvoeglike naamwoord deel wat gekonstrueer word deur die werkwoord in sy perfektiewe aspek deelwoord te vervoeg en dit te kombineer met die perfektiewe aspek deelwoord van die werkwoord honā (om te wees), wat huā is . ^[14]

Yslands

Yslands het 'n huidige deurlopende aspek, baie soos in Engels. Hierdie kenmerk is uniek onder die Skandinawiese tale . Dit word gevorm met die copula vera (om te wees) + að (infinitiewe merker) + oneindige werkwoord. Die gebruik daarvan verskil effens van Engels, aangesien dit gewoonlik nie in statiese kontekste gebruik kan word nie, byvoorbeeld om te staan ​​of sit, maar eerder om spesifieke aktiwiteite te beskryf. Die volgende voorbeelde illustreer hierdie verskynsel.

Ek is að borða eplið.

Ek eet die appel.

In teenstelling met:

Ek stend á borðinu.

Ek staan ​​op die tafel.

In die tweede voorbeeld word die eenvoudige teenwoordige tyd gebruik, aangesien dit 'n toestand beskryf wat op die tafel staan. Die konstruksie * ek is að standa á borðinu is verkeerd ^{[ opheldering nodig ]} in Yslands. Daarbenewens bestaan ​​hierdie metode om die deurlopende hede te konstrueer, 'n tweede metode soortgelyk aan die wat in die ander Skandinawiese tale bestaan, waar 'n huidige deelwoord wat eindig op -andi , saam met die copula vera gebruik word . Dit is 'n manier om die huidige deelwoord te gebruik wat geanaliseer word as meer adjektief of bywoordelik as verbaal , aangesien dit nie gebruik kan word metoorgangswerkwoorde . By sekere werkwoorde hou dit ook gereeld in , soos in die volgende voorbeeld:

Ek is gangandi í skóla.

Ek stap (gereeld) skool toe.

Tegnies is die gebruik van die huidige deelwoord dikwels nie 'n voorbeeld van deurlopende aspekte in Yslands nie.

Italiaans

Italiaans vorm 'n progressiewe aspek op dieselfde manier as in Spaans, met behulp van 'n vervoegde vorm van die werkwoord staar ("om te bly") gevolg deur die gerund van die hoofwerkwoord. Daar is slegs twee vorme van gerunds, die keuse hang af van die einde van die hoofwerkwoord in die infinitief: -ando vir werkwoorde waarvan die infinitief eindig op -are ( parlare / parlando , mangiare / mangiando ) of -endo as die infinitief eindig op - ere of -ire ( leggere / leggendo , dormire / dormendo ). 'Ek praat / lees / slaap' word dus uitgedruk Sto parlando / leggendo / dormendo.

Huidige tyd

Die huidige tyd en die huidige progressief kan verskillende betekenisse in Italiaans hê. Albei kan gebruik word vir huidige aksies wat aan die gang is: parlo con Mario en sto parlando con Mario kan albei beteken: 'Ek praat met Mario (hierdie oomblik, op die oomblik)', maar slegs die blote hede kan gebruik word om deurlopend uit te druk noem, soos in die Engelse taal 'Ek praat Engels', dws om die inligting oor te dra 'Ek is in staat om Engels te praat' (ongeag wat ek tydens die praatwerk doen). Dus verklaar die huidige progressiewe onmiddellikheid: Sto uscendo 'Ek gaan (nou eers; op pad uit)'.

Die huidige kontinu word gevorm deur die huidige tyd van die werkwoord star + die gerund te gebruik. Soos in Engels, dra die gerund die hoofbetekenis van die uitspraak oor: sto pattinando (skating), I am skating . Vir die gereelde werkwoorde, is die gerundium gevorm uit die infinitief van die werkwoord deur die neem van die stam en heg die toepaslike gerundium agtervoegsel: Opraping werkwoorde neem -ando en die -ere en -ire werkwoorde beide take -endo . Die tabel toon die vervoegings van staar in die huidige tyd met 'n gerund om die huidige kontinu te illustreer:

persoon	avere	essere	verklaar	credere	finire	benoud	opporre
io	sto avendo	sto essendo	sto parlando	sto credendo	sto finendo	sto dicendo	sto opponendo
tu	stai avendo	stai essendo	stai parlando	stai credendo	stai finendo	stai dicendo	stai opponendo
egli / ella	sta avendo	sta essendo	sta parlando	sta credendo	sta finendo	sta dicendo	sta opponendo
noi	stiamo avendo	stiamo essendo	stiamo parlando	stiamo credendo	stiamo finendo	stiamo dicendo	stiamo opponendo
voi	staat avendo	staat essendo	staatsparlando	staat credendo	staatsfinendo	staat dicendo	staat opponendo
essi / esse	stanno avendo	stanno essendo	stanno parlando	stanno credendo	stanno finendo	stanno dicendo	stanno opponendo

Die huidige deurlopende tyd het 'n baie voorspelbare vervoegingspatroon, selfs vir werkwoorde wat tipies onreëlmatig is, soos essere ("om te wees") en avere ("om te hê"). Vir werkwoorde met beperkte infinitiewe, gebruik die gerund dieselfde stam as die onvolmaakte (wat soms ooreenstem met die stam van die eerste persoon enkelvoud indikatiewe hede).

infinitief	1ste sing. aanwesig is	1ste sing. onvolmaak	gerund
benoud	dico	dicevo	dicendo
bere	bevo	bevevo	bevendo
tarief	faccio	facevo	facendo
porre	pongo	ponevo	ponendo

Verlede tyd

Om die verlede progressief te vorm, word die staar in die onvolmaakte gekonjugeer en saam met die gerund gebruik. Terwyl sto andando byvoorbeeld "Ek gaan" beteken, gee stavo andando uiting dat ek gaan . In konvensionele Italiaanse tale is stavo andando en imperfekt andavo meestal uitruilbaar in die progressiewe betekenis ( stavo andando / andavo in ospedale ... 'Ek was op pad na die hospitaal ...'), Ek het vroeër gegaan "," Ek het gegaan (dikwels, herhaaldelik) "is slegs uitdruklik met die onvolmaakte andavo .

Vervoegings van die vorige progressiewe:

persoon	avere	essere	verklaar	credere	finire	benoud	opporre
io	stavo avendo	stavo essendo	stavo parlando	stavo credendo	stavo finendo	stavo dicendo	stavo opponendo
tu	stavi avendo	stavi essendo	stavi parlando	stavi credendo	stavi finendo	stavi dicendo	stavi opponendo
lui / lei	stava avendo	stava essendo	stava parlando	stava credendo	stava finendo	stava dicendo	stava opponendo
noi	stavamo avendo	stavamo essendo	stavamo parlando	stavamo credendo	stavamo finendo	stavamo dicendo	stavamo opponendo
voi	stavate avendo	stavate essendo	stavate parlando	stavate credendo	stavate finendo	stavate dicendo	stavate opponendo
loro	stavano avendo	stavano essendo	stavano parlando	stavano credendo	stavano finendo	stavano dicendo	stavano opponendo

Soos die huidige progressiewe, is die Italiaanse progressiewe verlede baie gereeld. Vorme van staar , is dié gemeen Opraping werkwoorde in die imperfektum ( staar / stavo , parlare / parlavo , ens).

Daar is geen geredelik beskikbare middele in Italiaans om die onderskeid tussen Engels "We were read" en "We have been reading" uit te druk nie.

Japannees

Standaard Japannese gebruik dieselfde grammatika-vorm om die progressiewe en die deurlopende aspek te vorm, spesifiek deur die -te iru- vorm van 'n werkwoord te gebruik. Afhangend van die oorgang van die werkwoord, word dit geïnterpreteer as progressief of deurlopend. Byvoorbeeld:

Intransitief :

Vertraging ofが鞄ペに入っている.

Pen ga kaban ni haitte iru .

Die pen is in die sak (deurlopend).

Oorgangs :

彼 は 晩 ご 飯 を食 べ て い。

Kare wa ban-gohan o tabeteiru .

Hy eet aandete (progressief).

彼 は ペ ン を 鞄 に入 れ い る。

Kare wa pen o kaban ni irete iru .

Hy sit die pen in die sak (gevolglik). - dit word gewoonlik verstaan ​​as 'n resultatiewe toestand soos in 'hy hou die pen in die sak', maar kan sintakties as progressief geïnterpreteer word, maar dit is baie vreemd en pragmaties verkeerd.

Sommige dialekte soos Chūgoku-dialek en Shikoku-dialek het verskillende grammatikavorme vir die progressiewe en die deurlopende aspek; die -toru- vorm vir die progressiewe en die -yoru- vorm vir die deurlopende. Byvoorbeeld:

Deurlopend:

桜 の 花 が散 っ と る。

Sakura no hana ga chittoru .

Die kersiebloeisels het geval.

Progressief:

桜 の 花 が散 り よ る。

Sakura no hana ga chiriyoru .

Die kersiebloeisels val.

Portugees

In Portugees word die deurlopende aspek gekenmerk deur gerund, hetsy deur 'n behoorlike- end- einde (algemeen in Brasilië en Alentejo ) of ' n ( to ) en die infinitief (gerundive infinitief - algemeen in die meeste Portugal ); byvoorbeeld om te doen sou óf estar n Fazer of, soortgelyk aan ander Romaanse tale, estar fazendo .

Quechua

Quechua gebruik 'n spesifieke agtervoegsel : -chka of -ykaa ; wat direk aangeheg word voor die agtervoegsels van die vervoeging. Alhoewel die deurlopende aspek in Quechua soortgelyk is aan dié van Engels, word dit meer gebruik as die eenvoudige tye en word dit gewoonlik vertaal (eenvoudige hede en verlede) vanweë die idee dat aksies nie oombliklik is nie, maar dat dit 'n spesifieke duur het ( mikuni [ek eet] en mikuchkani [ek eet] is albei korrek, maar dit word verkies om mikuchkani te gebruik omdat ons nie in 'n sekonde eet nie ).

Slawiese tale

In Slawiese tale is daar 'n duidelike onderskeid tussen perfektiewe en onvoltooide grammatikale aspekte in die werkwoordstam, met laasgenoemde wat beklemtoon dat die handeling besig is of was (gewoon of andersins). In verband met hierdie tale het die moderne konsep van die grammatikale aspek in die algemeen oorspronklik ontwikkel. Die meeste werkwoorde in die Slawiese tale het ten minste een ooreenstemmende paar van die ander aspek - byvoorbeeld Tsjeggiese koupit (perfek; by een enkele geleentheid gedoen) en kupovat (onvolmaak; oor 'n langer tydperk gedoen) wat sou vertaal as " om te koop " en " koop " onderskeidelik.

Perfektiewe werkwoorde word gewoonlik gevorm uit imperfektiewe woorde deur die byvoeging van 'n voorvoegsel, of anders word die imperfektiewe werkwoord gevorm uit die perfekte deur die stam te verander of te eindig. Suppletion speel ook 'n klein rol. Perfektiewe werkwoorde kan gewoonlik nie met die betekenis van 'n teenwoordige tyd gebruik word nie - hul huidige tydsvorms het in werklikheid toekomstige verwysing. 'N Voorbeeld van so 'n paar werkwoorde, uit Pools , word hieronder gegee:

• Infinitief (en woordeboekvorm ): pisać ("om te skryf", onvolmaak); napisać ("om te skryf", perfek)
• Huidige / eenvoudige toekomende tyd: pisze ("skryf"); napisze ("sal skryf", perfek)
• Saamgestelde toekomende tyd (slegs onvolmaak): będzie pisać ("sal skryf, sal skryf")
• Verlede tyd: pisał ("was skryf, gebruik om te skryf, het geskryf", onvolmaak); napisał ("geskryf", perfek)

In ten minste die Oos-Slawiese en Wes-Slawiese tale is daar 'n drie-rigting aspekdifferensiasie vir werkwoorde van beweging, met twee vorme van imperfektief, bepalend en onbepaald, en een vorm van perfek. Die twee vorme van imperfektief kan in al drie die tye (verlede, hede en toekoms) gebruik word, maar die perfektiewe kan slegs met verlede en toekoms gebruik word. Die onbepaalde imperfektief druk gewone aspek uit (of beweging in geen enkele rigting nie), terwyl die bepaalde imperfektiewe progressiewe aspek uitdruk . Die verskil stem ooreen met die Engelse "Ek gaan (gereeld) skool" en "Ek gaan nou (nou) skool". Die drie-rigtingsverskil word hieronder gegee vir die Russiese basiese (ongeprefixeerde) werkwoorde . Wanneer voorvoegselsaan Russiese bewegingswerkwoorde geheg word, word dit min of meer normale imperfektiewe / perfektiewe pare, alhoewel die voorvoegsels oor die algemeen aan die onbepaalde imperfektief geheg is om die voorvoegsel imperfektief te vorm en aan die bepaalde imperfektief om die voorvoegsel perfek te vorm. Byvoorbeeld, voorvoegsel при- + onbepaalde ходи́ть = приходи́ть ; en voorvoegsel при- + bepaal идти́ = прийти (om aan te kom (te voet)).

Spaans

In Spaans word die kontinue net soos in Engels opgebou, met behulp van 'n gekonjugeerde vorm van estar ( om te wees ) plus die gerundio ( gerund / gerundive / bywoordelike deelwoord ) van die hoofwerkwoord; byvoorbeeld, estar haciendo middel is om te doen ( Haciendo synde die gerundio van hacer , om te doen ).

Soos Engels, het Spaans ook 'n paar verwante konstruksies met soortgelyke strukture en verwante betekenisse; byvoorbeeld, seguir haciendo beteken om aan te hou doen ( seguir is om voort te gaan ).

Vervoegings van die huidige progressiewe in Spaans:

persoon	estar (om te wees)	hablar (om te praat)	geloof (om te glo)	terminar (om af te handel)	besluit (om te sê)	trabajar (werk toe)
yo	boei	estoy hablando	estoy creyendo	estoy terminando	estoy diciendo	estoy trabajando
tú	estás	estás hablando	estás creyendo	estás terminando	estás diciendo	estás trabajando
gestoot	está	está hablando	está creyendo	está terminando	está diciendo	está trabajando
él / ella	está	está hablando	está creyendo	está terminando	está diciendo	está trabajando
nosotros	estamos	estamos hablando	estamos creyendo	estamos terminando	estamos diciendo	estamos trabajando
ustedes	están	están hablando	están creyendo	están terminando	están diciendo	están trabajando
ellos	están	están hablando	están creyendo	están terminando	están diciendo	están trabajando

Sien ook

• Gereeld
• Grammatikale aspek
• Onvolmaakte aspek
• Grammatika van die Bretonse taal

Verwysings

Voetnote

Bibliografie

• Matthews, Stephen en Yip, Virginia (1994). Kantonees: 'n omvattende grammatika . Routledge. ISBN 0-415-08945-X.CS1 maint: multiple names: authors list (link)
• Yip, Po-Ching; Rimmington, Don (2004). Chinees: 'n omvattende grammatika . Routledge. ISBN 0-415-15032-9.

Eksterne skakels

• Wat is deurlopende aspek?
• Wat is progressiewe aspek?
• Die huidige progressiewe persone in die Europese parlement
• Bronne om verbale aspekte vir Russiese taal te leer